Je hebt waarschijnlijk wel gehoord van de mythe over de chemische stof die de high veroorzaakt: dopamine.
Zelfs de media zijn er al jaren vol van. wiet, cocaïne en xtc veroorzaken een vloedgolf aan dopamine. En als je stopt dan kan je lichaam nooit meer genoeg dopamine aanmaken om ooit nog geluk te voelen.
Maar is dat wel zo? Is de high die wij allen koesteren gewoon een dopamine overdosis? Waar halen de media deze ideeën vandaan? Is dopamine de basis van verslaving? Voor meer dan vier decennia hebben de verslavings-wetenschappers de theorie omarmd dat bijna alle verslavende stoffen de activiteiten van de limbische hersenen overspoelen met dopamine.
Is wiet dan toch verslavend?
Hier is hoe het Amerikaanse National Institute on Drug Abuse (NIDA) het ziet:
“THC activeert via cannabinoïde-receptoren ook het hersenen-beloningssysteem, in gebieden die ook reageren bij complimentjes, seks en eten. Net als bij de meeste andere drugs, stimuleert THC neuronen in het beloningssysteem door de signalering chemische dopamine vrij te geven op een niveau dat hoger is dan meestal waargenomen in reactie op natuurlijke stimulatie. Deze vloed van dopamine draagt bij aan de aangename "high" die recreatieve marihuanagebruikers zoeken.”
NIDA zal heus niet opzettelijk misleidend zijn. Het klopt wel dat THC door middel van cannabinoïde-receptoren de hersenen activeert om het beloningssysteem te activeren, maar het is niet waarschijnlijk dat het dit doet door "overstroming van de hersenen met dopamine." Hoe we dat weten? In tegenstelling tot de vroege studies die met dierlijke proeven gedaan zijn en de mening van NIDA ondersteunen, is dit een opvatting die nog maar gedragen wordt door een snel krimpende meerderheid van de verslavingswetenschappers - het bewijs wordt namelijk niet ondersteund door onderzoeken op mensen.
De nieuwste studies op mensen suggereren ook anders, namelijk dat cannabis consumeren slechts een bescheiden hoeveelheid dopamine produceert, zeker niet vijf tot tienmaal de hoeveelheid die vaak wordt aangehaald. (Met name de media hun beschrijving van dopamine als de ultieme “pleziermolecule” van de hersenen, klopt gewoon niet.) Terwijl er genoeg bewijs suggereert dat stimulerende middelen zoals cocaïne en amfetamine wel leiden tot een vloed van dopamine, kan hetzelfde niet gezegd worden over cannabis.
In 2015 hebben onderzoekers van het King's College in Londen een systematische review van alle gepubliceerde onderzoeken naar de verbinding tussen cannabis en dopamine gedaan (25 om precies te zijn) alleen om uit te vinden dat bij de mens, er "weinig directe aanwijzingen zijn dat cannabisgebruik de acute stratum dopamine-afgifte beïnvloedt of invloed heeft op de chronische dopamine receptor-status in gezonde vrijwilligers. "
Als het niet dopamine is, wat is dan verantwoordelijk voor de cannabis-invloed op de pleziercircuits van de hersenen? Dat is Amandamide: de mens zijn natuurlijke “geluksmolecuul”. In de vroege jaren 1990, ontdekte Dr. Raphael Mechoulam, de onderzoeker die het eerste geïdentificeerde (en gesynthetiseerde) THC-moleculen ontdekte, een neurotransmitter die hij Anandamide noemde. De neurotransmitter Anandamide zorgt ervoor dat je een verhoogd gevoel van vreugde en geluk ervaart, en wordt daarom ook de ”geluksmolecuul" genoemd.
Volgens Wikipedia:
“Anandamide is een neurotransmitter. Het speelt een rol bij pijn, depressie, geheugen, vruchtbaarheid en het hongergevoel. De stof wordt in het lichaam afgebroken door het enzym FAAH, (Fatty acid amide hydrolase ofwel vetzuuramidehydrolase). De naam Anandamide is afgeleid van het woord Ananda dat in het Sanskriet 'geluk' of 'gelukzaligheid' betekent. Anandamide is belangrijk in hersendelen die te maken hebben met het geheugen, hogere denkprocessen en controle over de motoriek.
De werkzame stof in marihuana, THC, bootst de werking van Anandamide na. Ook in chocolade komen drie stoffen voor die sterk op Anandamide lijken. Tevens zitten er stoffen in die de afbraak van Anandamide tegengaan (de zogenaamde N-acylethanolamines). De stoffen uit chocolade werken anders dan die uit marihuana; het eten van chocolade is minder ingrijpend dan het roken, vapen of eten van marihuana.
Geneeskundig onderzoek
Anandamide bindt zich in de hersenen aan de z.g. cannabinoïdereceptoren. Deze receptoren (CB1, CB2) werden ontdekt tijdens studies naar de wisselwerking tussen cannabis (wiet, hasj of cannabinoïden) en het lichaam. Pas na het ontdekken van deze receptoren kwamen wetenschappers erachter dat de mens ook een lichaamseigen stof produceert, die aan deze receptoren bindt, en deze stof werd Anandamide genoemd. THC, het psychoactieve ingrediënt in cannabis, imiteert de werking van Anandamide, zoals bevordering van eetlust en gevoelens van welbevinden.
Recent onderzoek duidt ook op Anandamide als veroorzaker van het runner's high effect bij hardlopen, yoga en bij mensen die naar de sportschool gaan.
Anandamide speelt ook een belangrijke rol bij het vergeten van onaangename herinneringen. Bij patiënten die lijden aan posttraumatische stress-stoornis zijn aanwijzingen gevonden vAN een tekort aan Anandamide, wat zou verklaren waarom PTSS patiënten vaak baat hebben bij cannabis.
Het blijkt dus dat Anandamide verantwoordelijk is voor veel meer dan geluk. Het speelt ook een belangrijke rol bij het geheugen, motivatie, beweging, pijn, honger, vruchtbaarheid, en het remt zelfs potentieel het voortplanten van kankercellen. Maar het meeste onderzoek is nu vanwege zijn rol in de vorming van nieuwe zenuwcellen - en de conclusie dat Anandamide ook een anti-angst en antidepressivum is. Helaas, net als andere neurotransmitters, breekt het snel af in het lichaam, zodat het niet een voortdurende staat van gelukzaligheid kan creëren. Jammer!
Is cannabis en Anandamide dan het zelfde?
Omdat Anandamide een endocannabinoïde is ("endo" betekent "in", ofwel intern in het lichaam), heeft het een fytocannabinoïde twin ("fyto" betekent "van de plant"). Dus Anandamide is van nature in het lichaam, terwijl THC natuurlijk wordt gevonden in cannabis. Beide cannabinoïden tonen een sterke affiniteit voor binding aan receptoren van de endocannabinoïde systeem, CB1 en CB2. Echter, het is de binding aan CB1 dat de euforische effecten produceert. CB1 en CB2 receptoren zijn als een heel ingewikked slot, dat niet geforceerd kan worden en alleen werkt als de sleutel past, alleen dan geven ze een signaal af om iets te doen in je hersenen.
Aangezien Anandamide en THC veel vergelijkbare eigenschappen hebben, kan het consumeren van cannabis het zelfde effect veroorzaken als Anandamide. Als je cannabis inneemt door roken of vapen is de THC binnen enkele seconde bij je CB1 en Cb2 receptoren, die in je hersenen EN in alle vitale organen zitten, die dan weer aan je hersenen signalen van hoog “gelukzaligheidsgevoel” afgeven.
Waarom veroorzaakt Cannabis paranoia bij de ene, maar helpt met angst bij anderen?
Hoewel cannabis een kalmerend, aangename effect op de meeste consumenten heeft, heeft een op de vijf mensen de tegenovergestelde reactie. Een van nature voorkomende enzym FAAH (vetzuur amide hydrolase) deactiveert Anandamide, en sommige mensen hebben een genetische aanleg voor het produceren van minder FAAH. Bij deze mensen breekt Anandamide niet op dezelfde wijze af, zodat ze van nature meer ontspannen overkomen. Als ze cannabis consumeren, ervaren zij een paradox effect, en voelen zei zich in feite eigenlijk angstig. Aannemelijk is dat deze mensen ook minder genieten van cannabis.
Verder weten we dat THC een bifasisch effect heeft, wat betekent dat lage en hoge doses tegenovergestelde reacties kunnen uitlokken bij mensen. Dus terwijl het verbruiken van precies de juiste hoeveelheid THC kan zorgen dat je je goed voelt, teveel van het kan een gevoel van angst en ongemak veroorzaken.
Toch, voor de meerderheid van de mensen, zolang ze niet teveel consumeren, geeft cannabis dat gevoel van rust en vrede dat ze zo waarderen.
Bij het verklaren waarom cannabis maakt dat mensen zich goed voelen, beschrijft Terry Necco (auteur van het boek "Marihuana en Sex: Een klassieke combinatie") dit het best:
"Ons lichaam bezit genoeg pleziersystemen die ons belonen voor seks; zo bevatten onze hersenen neurocellulaire circuits die alleen kunnen worden geactiveerd door stoffen met een moleculaire structuur van THC. Dit maakt de marihuana-high een unieke constellatie van gevoelens, en er zijn slechts twee bronnen voor de stoffen die onze eigen neuroreceptoren activeren. Ons brein is een bron: het genereert een neurochemische stof, zeer vergelijkbaar met THC, de zogenaamde Anandamide ... De enige andere bron voor deze gelukzaligheid-producerende stof is de cannabisplant ".
Dus van cannabis word je gelukkig! Ik vape nog ff verder.
Brain
